Rekrutacja w Game DEV. Monika Michalak

W kolejnym odcinku podcastu DEVision gościmy Monikę Michalak, CEO firmy 8bit. Tematem odcinka jest rekrutacja w branży gamedev 🎮 Omawiamy aktualną sytuację na rynku game dev oraz to, jak powinien przygotować się game developer do zmiany pracy. Ponadto poruszamy kwestię przekwalifikowania się z branży IT do gamedev. Będzie to interesujący odcinek dla wszystkich zainteresowanych pracą w branży gier.

 

 

 

 

 

Monika: No to tyle po rozmowie. Nie, dobra, nie mogę powiedzieć, że się nie nadają. 

 

Nikodem: Cześć, z tej strony Nikodem. Witam w kolejnym odcinku podcastu DEVision. Dzisiaj moim gościem jest Monika Michalak. Cześć Monika! 

 

Cześć Nikodem! 

 

Z Moniką będę rozmawiał na temat gamedev’u, a dokładniej na temat rekrutacji w gamedev’ie, czy to prawda? 

 

Tak będzie i dziękuję za zaproszenie. 

 

Zanim przejdziemy do tematu, jakbyś powiedziała kilka słów o sobie, jak długo zajmujesz się rekrutacją w gamedev’ie i takie tam. 

 

Zajmuję się rekrutacją w gamedev’ie od 12 lat ponad. 

 

Solidne doświadczenie. 

 

I początkowo pracowałam jako taki typowo inhouse rekruter, czyli w studiach gamedev’owych w Pekinie i w Hongkongu, i w Niemczech, i później przeszłam na taką rekrutację agencyjną, to znaczy otworzyłam własną agencję, która współpracuje z różnymi studiami gamedev na całym świecie no i tak stuknęło 12 lat. 

 

Mieszkałaś w Hongkongu i Pekinie? 

 

Tak. 

 

A znasz tamten język? 

 

Znam trochę mandaryński, to mi już w domu uciekło, bo tam nie mieszkam, a trzeba ćwiczyć, też uważam, że to nie jest język, którego się można nauczyć za granicą nie mieszkając tam, więc teraz tak korzystam z tego bardzo basicowo, jeżeli chodzi o Hongkong to kantońskiego nie znam, ale tam wszyscy mówią po angielsku, więc to nigdy nie był problem. 

 

Dlaczego akurat rekrutacja w gamedev’ie? 

 

Chciałabym powiedzieć, że to było tak, że od zawsze grałam w gry i to było moje wielkie marzenie, znaczy byłam gamerem dużym jako dziecko, ale jeżeli chodzi o rekrutację to się trochę zdarzyło przez przypadek na początku dlatego, że też wyjechałam do Pekinu przez przypadek, bo mieszkałam wcześniej w Katarze w Ad-Dauha i mój przyjaciel, który był gejem, został deportowany, więc ja pojechałam za nim i tak naprawdę moją pierwszą pracą w Pekinie, jaką zdobyłam, było trochę przypadkowo, to było studio gamedev’owe, dlatego, że wcześniej pracowałam w IT i po prostu poskładałam CV do kilku firm, jedna z tych firm to było na szczęście studio gamingowe, które mnie przyjęło no i tak to się zaczęło, więc tak, to nie była jakaś moja ambicja, moje całe życie, ale tak mi się ułożyło i to mi się bardzo spodobało i to dalej już pociągnęłam. 

 

W co grałaś jako dziecko? 

 

Ja jako dziecko spędzałam 9 godzin przed telewizorem dziennie grając w Tanki, w Mario, w Contrę i dalej mam takie prawdziwe Nintendo NES-a, w które gram, jakby miałam to chyba szczęście, że tata mi z zachodu przywiósł wtedy takie Nintendo Nintendo a nie Pegasusa, no i po prostu siedziałam przed telewizorem i to cisnęłam. 

 

Czy teraz masz jeszcze okazję czasami pograć w coś, czy już jesteś za stara? 

 

Generalnie jest tak, że mam w domu 4 konsole łącznie, w tym właśnie z taką oldschoolową, z tym oldschoolowym Nintendo, nie wiem, czy ono jest oryginalne, wygląda jak Nintendo, tak powiem, wygląda jak stare Nintendo i czasem gram, ale to nie jest też tak, że siedzę codziennie i 8 godzin naparzam w to, ale zdarza mi się pograć. 

 

Czy miałaś okazję próbować rekrutacji w jakichś innych działach, w sensie nie akurat do gamedev’u tylko po prostu do IT albo w ogóle inne? 

 

Tak, już jakby będąc w Pekinie, zanim wystartowałam do gamedev’u rekrutowałam do IT tam rok, albo dwa, więc tak, powiedzmy, że wywodzę się z IT. 

 

Czy rekrutacje do gamedev’u różnią się czymś od rekrutacji do IT? 

 

Myślę, że się różnią, przede wszystkim pula kandydatów IT jest znacznie większa, gamedev jest dużo bardziej niszowy i też ci kandydaci są inaczej motywowani, bo o ile na przykład w IT możecie motywować ludzi nie wiem na przykład, że firma A ma, nie wiem,  nowszą wersję Javy używa, nie wiem, używa generalnie nowszych technologii niż firma B, w której teraz pracujesz, a generalnie w gamedev’ie technologie nie są jakieś ground-breaking, w takim sensie, że wszystkie studio używają mniej więcej tego samego i to jest technologia, która się od 20 lat nie zmieniła, bo są nowe wersje silnika, one wchodzą, był Unreal trójka, był czwórka, teraz weszła piątka, ale nie jest tak, że przechodząc z jednego studia do drugiego ludzie rzeczywiście zaczynają pracować na innych technologiach, na innych narzędziach, jest tak, że jakby oni są motywowani bardziej rodzajem gry, nie wiem, rozmiarem teamu czy samą grą, czy tym, nie wiem, że nie ma crunchu, tym jaki jest rodzaj gry, więc to działa, jakby powiedzmy, że te motywatory główne są zupełnie inne w tych branżach. 

 

To właśnie miało być moje następne pytanie, w jaki sposób chciałabyś przekonać kandydata, żeby przyszedł do was z jakiejś innej firmy gamedev’owej? 

 

Z innej firmy gamedev’owej czy po prostu żeby z IT przeszedł? 

 

A jedno i drugie. 

 

My nie targetujemy ludzi z IT dlatego, że studia gamedev’owe chcą tylko i wyłącznie ludzi z gamedev’u. Ewentualnie studia portingowe, czyli takie, które portują gry na przykład nie wiem, z konsoli na PC albo generalnie z device A na device B są czasem zainteresowane na przykład niskopoziomowymi C++, ale generalnie zasada jest taka, że jak już nas zatrudnią jako agencję no to wiadomo, że szukają ludzi, którzy są wyspecjalizowani w gamedev’ie. To jest zawsze generalnie kwestia bardzo indywidualna, bo jakby my dokładnie znamy wszystkie firmy też, które targetujemy, wiemy, nad jakimi grami pracują, nad jakimi projektami i też wiemy, jakie są ich słabości powiedzmy jako teamu, bo jednak to jest mała branża, się wszyscy znają i na przykład wiem, które studio crunchuje, które studio ma jaką opinię nie wiem, na temat kultury pracy, czegokolwiek, czy płac i zawsze jest coś powiedzmy, w co można uderzyć, na przykład nie wiem, tak naprawdę jestem w stanie ściągnąć kogoś z takiego dużego Triple-A, czyli studia, które mają wielomilionowe budżety do mniejszego studia, mówiąc mu, że ok, tutaj nie masz crunchu, tu masz fajny 30-osobowy team, który ma dobry founding, więc jesteś finansowo bezpieczny, twoje zdanie się liczy w teamie, bo na przykład jest, nie wiem, cykl produkcyjny nie jest aż tak długi i rzeczywiście masz coś do powiedzenia, więc jakby każde studio, czy każdy klient ma coś fajnego do zaoferowania, znaczy taki klient, którego my bierzemy, bo też my bardzo uważnie dobieramy klientów, nie z każdym się decydujemy na współpracę i też nie do każdego podbijamy o współpracę. 

 

Na jakiej podstawie podejmujecie tą decyzję? 

 

Wiesz co, mój taki generalnie trochę wyznacznik, taki w ogóle na start, to jest opinia minimum 4.0 na Glassdoor, czyli wiesz, jakby to jest portal, który zajmuje się, bo pewnie nie wszyscy wiedzą co z portal, który skupia użytkowników, którzy się wypowiadają na temat na przykład pracy gdzieś tam albo na przykład wynagrodzenia gdzieś tam i generalnie nie chcemy brać, nie bierzemy firm, nie wiem, toksycznych, które mają złą opinię, po drugie też na przykład patrzymy, czy taka firma zatrudnia zdalnie, czy jest taki hard requirement, żeby wszyscy pracowali on side, dla nas to też jest duży no go, po trzecie badamy poziom widełek, czyli na przykład czy to nie jest tak zwany client trap, czyli podpiszemy kontrakt, się okaże, że nie wiem, mają stawki dużo mniejsze niż rynkowe, więc jakby jest taki duży szereg wielu zmiennych, które decydują o tym że kogoś bierzemy, też patrzymy na przykład, czy nie wiem, czy projekt jest fajny, czy jakby to jest rzeczywiście coś, co później można sprzedać, a nie mieć 10 minut wstydu na callu i z niego zejść, tylko jakby też nie jest tak, że powiedzmy każdy projekt, że to jest coś, w co my musimy bardzo mocno, głęboko wierzyć jako ludzie, ale generalnie już jesteśmy na tym etapie, że możemy w stanie poznać, że ok, to jest taki unsexi projekt, jakiś nie wiem, symulator dźwigów budowlanych, jakby to nie jest coś, czym skusimy ludzi, żeby wiesz, odeszli od robienia Wiedźmina i przeszli i robili symulator dźwigu, więc tak staramy się trochę mieć taki i human approaching profesjonalny i to jest mi się wydaje wypadkowa tego wszystkiego. To nie są firmy gamedev’owe, tylko to są firmy, które używają technologii gamedev’owych, dokładnie tych samych silników jakby, dokładnie powiedzmy robią technicznie to samo, czyli powiedzmy zaplecze jest to samo, ale ten frontend po prostu jest tak nudny i ludzie tam nie chcą pracować i mają problemy, żeby ściągnąć ludzi takie firmy i jakby też te firmy jakby od razu odcinamy. 

 

Kilka razy użyłaś słowa crunch, co to znaczy? 

 

Aha, przepraszam, crunch to jest takie uporczywe, długofalowe overtime, czyli pracowanie nie wiem, po 16 godzin dziennie ponad standardowe godziny pracy, które często w studiach na przykład jest przed release’m i może trwać nie wiem, dwa tygodnie, miesiąc, ale w dużych studiach na przykład się zdarza, że to są nie wiem, crunch może trwać rok albo pół roku i to generalnie skutkuje tym, że nie wiem, po release gry 80% teamu się zwalnia, więc to jest generalnie crunch i niestety gamedev, to jest taka trochę darkside gamedev’u, czyli że dużo takich dużych studiów crunchuje, zwłaszcza właśnie przed wydaniem gry, jak jest taka finalna spina i takim dużym właśnie plusem na przykład nie wiem, mniejszych studiów lub generalnie nawet większych studiów, jeżeli nie mają crunchu to nas proszą, żebyśmy to pisali na przykład w JD, albo żebyśmy tak specifically mówili kandydatom “to studio nie crunchuje” i też jest nam łatwiej na przykład wyciągnąć z dużych firm ludzi, którzy są już nie wiem, zmęczeni, mają 35 lat plus, mają rodziny, dzieci i po prostu im się nie chce już siedzieć i pracować po 16-12 godzin dziennie. 

 

Albo dopiero co skończyli crunchowy projekt. 

 

Tak, to jest idealne, dlatego się zawsze czaimy też generalnie na wszystkie release’y, mamy wszystko jakby zmapowane w kalendarzu i robimy taki bardzo duży atak na wszystkie jakby firmy, które wydają albo które są tuż przed wydaniem gry. 

 

Dlaczego praca w gamedev’ie tak bardzo różni się od tej pracy w IT? 

 

Mówisz z punktu widzenia nie rekrutera, tylko programisty? 

 

Tak, bardziej się pytam właśnie z punktu widzenia programisty, no ale tak właśnie wspominałaś o tym, że osoba, która jest z IT nie ma doświadczenia w gamedev’ie, także musi być jakaś różnica w tym. 

 

No generalnie jakby takim punktem stycznym gamedev’u i IT są powiedzmy języki programowania, tak, dajmy na to C++ i C#, ale każda gra, każde studio operuje na silniku, czyli takim powiedzmy frameworku, w którym się programuje w tymże języku, tak w dużym uproszczeniu i jakby ludzie, którzy nie pracowali w gamedev’ie, nie mają doświadczenia z silnikami, to taka najprostsza odpowiedź, myślę, że jakby jest jakiś tam, powiedzmy, jest jakiś próg wejścia na pewno na przykład mniejszy dla ludzi, którzy robili C++, bo mogą powiedzmy przejść na Engine Programmer’a, mają łatwiejsze wejście, zwłaszcza do takich inhause’owych silników, czyli silników, które studia same sobie piszą. 

 

No właśnie, a co w przypadku, kiedy studio tworzy grę, w której też tworzy swój silnik? 

 

No to co ma być? 

 

No czy wtedy nie nadawałaby się osoba z branży IT do takiej pracy? 

 

Ma łatwiejszy próg wejścia na pewno, na przykład na takiego Engine Programmer’a, to jest tam jedna z nie wiem, 10 podstawowych ról w gamedev’ie, ale też nie jest tak, że wchodzi i pyk. Generalnie studia niechętnie zatrudniają ludzi, którzy nie byli wcześniej w gamedev’ie, czasami takie większe studia mają takie programy przejściowe, gdzie na przykład biorą ludzi z firm typu Intel, Samsung i mają taki półroczny program intensywny wdrożeniowy w silnik lub też firmy portingowe też chętniej biorą ludzi z takich firm nie gamedev’owych i ich powiedzmy konwertują, ale jakby to jest zbyt duża inwestycja i tak dla standardowego studia, bo generalnie, jak się zatrudnią mida, seniora, to się zakłada, że on po prostu przyjdzie i jakoś tam wjedzie w tym projekt dość, powiedzmy, smooth, tak, nie wiem, w 3 miesiące, a takie programowanie w C++ takie nie gamedev’owe po prostu jest inne, bo tego się nie robi w Unreal’u. Co nie oznacza, że nie mogą się tego nauczyć, mogą, ale to nie jest tak, że to jest takie pyk i ktoś wchodzi do gamedev’u, bo gdyby tak było, to by było bardzo proste i nas by nie prosiły studia, żebyśmy szukali ludzi tylko i wyłącznie z gamedev’u, gdyby to było takie o, pracuję w gamedev’ie. 

 

Przepraszam, czy zajmujecie się rekrutacją tylko developerów, czy rekrutujecie też na przykład testerów? 

 

Rekrutujemy generalnie każdego, kto w jakikolwiek sposób jest związany z produkcją gier, czyli to nie są tylko programiści i testerzy, ale artyści, game designerzy, producenci, artyści techniczni, artyści VFX, nie wiem, marketingowcy, też czasem mamy powiedzmy klientów około gamedev’owych, czyli na przykład nie wiem, platformy streamingowe, czy jakieś platformy zrzeszające influencerów, więc generalnie każdy, kto w jakikolwiek sposób jest powiązany z gamedev’em jest naszym targetem. 

 

Czy takie osoby też muszą mieć już doświadczenie z gamedev’u? 

 

Firmy dają agencjom role, z którymi same sobie nie radzą, albo na które akurat nie mają jakiegoś tam capacity, nie jest tak, że nas proszą wiesz, o znalezienie tam juniorów czy entry level, tylko jest tak, że my dostajemy role takie minimum mid, najczęściej senior, lead level aż po head, więc tak, jakby my już szukamy ludzi, którzy są w gamedev’ie X lat. 

 

Czy to oznacza, że ja, jeżeli jestem już programistą od kilku lat, ale nigdy nie miałem styczności z gamedev’em, to dla mnie jest za późno? 

 

Nie, nigdy nie jest za późno. Wiedziałam, że takie pytanie padnie i się na nie przygotowałam. Rozmawiałam z kilkoma kolegami, którzy są programistami w gamedev’ie, na przykład, w jaki sposób się przekwalifikować, albo nie wiem, jestem programistą w firmie X, robię C++, jak mogę wejść do gamedev’u? Więc jest takie kilka ścieżek, pierwszą taką najprostszą to jest wiadomo, ściągnij sobie silnik podstawową wersję i się ucz sam, to jest takie no shit, Sherlock trochę, druga to jest aplikowanie do studiów portingowych, które generalnie jakby powiedzmy mniej przebierają w tych kandydatach, zwłaszcza jeżeli chodzi o nisko takich poziomowych C++, to jest dla nich takie dość łatwe przejście, może nie łatwe, ale gładkie, o tak. Takim chyba sposobem takim najbardziej sensownym, powiedzmy ustrukturyzowanym, jest generalnie szukanie punktu stycznego w tym, co robisz, z tym, co można robić w gamedev’ie, czyli wiadomo, że C++ będzie miał łatwiejsze przejście niż Node.JS, na przykład jak ktoś pracował w backendzie to może się zajmować w gamedev’ie integracją backendu z grą, wtedy się naturalnie uczy silnika. Jak się uczy silnika to poznaje silnik i ma na przykład naturalniejsze też przejście na gameplay’a, czyli taką osobę, która tak naprawdę robi wszystko, to jest osoba, która jest od wszystkiego i jakby reasumując całą wypowiedź, najważniejsza jest nauka silnika. Przypuszczam, że nie wiem, na przykład jak ktoś pracuje, obi frontend na aplikacjach mobilnych, czyli pracuje na C#, ma łatwiejsze wejście w UI programming też w gamedev’ie, więc wydaje mi się, że szukanie takich stycznych i punktów wspólnych bardzo pomaga, jakby to nie jest moja wypowiedź jako rekruterki, bo ja nie koduję, tylko to jest to info, które zebrałam od znajomych, którzy są w gamedev’ie i generalnie programują w gamedev’ie. Wydaje mi się, że to jest bardziej cenny input z ich ust niż z moich jako rekrutera. 

 

Czy ja dobrze usłyszałem C# i frontend? 

 

Gry oparte na Unity 3D są oparte na C#, tak. To są głównie gry mobilne. 

 

Powiedziałaś, że bardzo ważną częścią kompetencji programisty jest znajomość silnika. Jak to teraz się przekłada na rekrutację, powiedzmy masz programistę, który ma 5-letnie doświadczenie, ale pracował z zupełnie innymi silnikami niż potrzebujecie do danej pracy. 

 

To nie jest tak, że tych silników jest też nieskończona ilość. 

 

Ale założyłem sobie akurat, że to był taki customowy, stworzony przez daną firmę. 

 

Jeżeli to jest customowy silnik na C++, to generalnie wejście w Unreal’a jest dość łatwe i to jest też dla nas totalnie target. Więc powiedzmy tak bardzo bardzo upraszczając, możemy podzielić jakby rynek na dwa segmenty, czyli Unity 3D C# i  Unreal Engine 4, ogólnie Unreal Engine i C++, i inhouse’owe silniki, które powiedzmy się jakoś tam overlap’ują z tym Unreal’em w takim sensie, że zazwyczaj studia, które pracują na Unreal’u są bardzo też zainteresowani, zainteresowane ludźmi, którzy pracowali na customowych silnikach, nie wiem, czy to odpowiada na twoje pytanie. 

 

Tak, odpowiada jak najbardziej, bo tak właśnie się zastanawiałem czy taka osoba, która pracowała z takim bardzo customowym silnikiem nie jest taka, powiedzmy, skrzywdzona. 

 

Nie, totalnie nie, bo one są zazwyczaj na C++, i to jest dla nas super target, więc zapraszam wszystkich customowych C++ do kontaktu. 

 

Fantastycznie, pytałem właśnie w takim kontekście, bo ja kojarzę, że niektóre firmy na przykład zatrudniają, ale to już chodzi mi bardziej o branżę IT taką zwykłą, regularną, gdzie jest customowy język, na przykład ja miałem tak okazję, że moją pierwszą, w pierwszej firmie w IT miałem programować w takim customowym języku i wiem, że później jest po prostu ciężko przejść na jakieś inne technologie, stąd takie było moje pytanie. 

 

Nie, nie, myślę, że oni jakby nie są pokrzywdzeni, czasem jest tak rzeczywiście, na przykład klienci nas proszą zwłaszcza na jakieś powiedzmy role seniorskie lub liderskie, że tak, potrzebujemy kogoś, kto ma 5 lat w Unreal’u, nie interesują nas inne silniki customowe, ale generalnie, jak do mnie przychodzi senior z customowego języka, to naprawdę wszyscy chcą go przytulić i to nie są pokrzywdzeni ludzie.

 

Czy możesz opisać jak wygląda przykładowy proces rekrutacyjny na stanowisko powiedzmy gameplay programmera? 

 

A na przykład mówimy o małym studiu, dużym, o takim studiu typu 1000 osób plus? 

 

Nie spodziewałem się dodatkowych pytań. Możesz wybrać takie najbardziej popularne. 

 

Wybiorę sobie i uśrednię. No więc tak, powiedzmy, że uśredniając, mówimy o studiu 100 plus osób, to wiadomo, jakby od strony agencyjnej to jest tak, no wiadomo, my dostajemy zlecenie, szukamy takiej osoby, mamy pierwszy interview, wysyłamy wiadomo profil i zazwyczaj to wygląda tak, że od strony klienta to jest wiadomo, pierwszy taki, w idealnym świecie, to jest pierwszy call, który, nie wiem, na przykład z HR-em, który mówi więcej o pozycji, o kulturze firmy, kolejnym etapem jest, w świecie idealnym, jest test techniczny i tutaj są duże różnice, dlatego, że na przykład firmy z USA czasem płacą za takie testy, firmy z Polski, Europy niekoniecznie, dla dużych studiów, które pracuje na bardzo dużych budżetach, te testy są często niestety czasochłonne, typu na przykład to jest taki homer do domu do zabrania dwutygodniowy i też często ludzie tego nie chcą robić, co rozumiem, zwłaszcza jeżeli one są bezpłatne, później wiadomo, jest sprawdzenie tego testu przez team techniczny, jeżeli to jest kciuk do góry, to jest call techniczny z całym teamem, no i wiadomo, później decyzja o zatrudnieniu i przyjęciu lub odrzuceniu oferty i czasem jest tak, że na przykład to jest tylko rozmowa techniczna, na przykład mniejsze studia czasem po prostu ok, bierzemy 5 programistów na calla i grillujemy go przez godzinę albo dwie, więc naprawdę zależy bardzo od studio i od klienta, ale z naszego doświadczenia wynika, że im większe i bardziej komercyjne studio, tym bardziej jednak cisną stronę tego zadania domowego, który jest, nie wiem, zabiera 8-16 godzin na przykład, roboczo godzin, więc my staramy się prosić klientów na przykład nie wiem, jeżeli już wysyłają ten test, żeby on był na przykład max. dwugodzinny, dlatego, że to też nie są kandydaci, którzy aktywnie szukają nowej pracy, my ich musimy wyciągać i nie jest tak, że oni czekają, aż my do nich napiszemy czy zadzwonimy i nie, my musimy tam się bardzo mocno dobijać, ich mocno przekonywać, więc w momencie, kiedy mają perspektywę, mają ok pracę i mają perspektywę zrobienia dla kogoś testu za darmo, który trwa 10 godzin, to jakby to są już cztery czerwone flagi, więc jakby staramy się prosić o optymalizację tego procesu, ale różnie to bywa w praktyce, generalnie im mniejsze studio jakby, tym są tacy bardziej zazwyczaj elastyczni, żeby to jakoś bardziej zhumanizować ten proces. 

 

Czy spotkałaś się z jakimiś mitami w gamedev’ie? 

 

Wiesz co, nie wiem na ile to jest mit, ale wydaje mi się, że generalnie takie romantyzowanie pracy w gamedev’ie, na zasadzie, że jakby granie w gry to się, że, inaczej, że robienie gier jest tak fajne, jak granie w gry. A ta rzeczywistość jest taka, że to są często, znaczy nie często, tylko to jest generalnie taka żmudna i repetytywna praca i jakby niekoniecznie właśnie fun siedzenia z padem do konsoli równa się fun’owi pracy. Co nie zmienia faktu, że to jest fajna branża i jakby to jest fajna praca, ale nie polega generalnie na ogrywaniu gry i na siedzeniu i graniu, nie wiem, na ile ciebie ta odpowiedź satysfakcjonuje. 

 

Mnie? Ja myślałem, że po to powstały kody, żeby się później dużo grało w te gry, znaczy nie wiem, kiedyś tak słyszałem, że kody to powstały przez to, że programiści chcieli sobie coś ułatwić, żeby przetestować. 

 

Ja tego nie słyszałam. 

 

Ja kiedyś słyszałem, że w branży gamedev to się mniej płaci. 

 

No ja też tak słyszałam, ale generalnie myślę, że to też bardzo mocno zależy od pozycji, od klienta, od lokalizacji i tak dalej. Zwłaszcza w momencie, kiedy teraz, jakby pandemicznie i pospandemicznie rynek wynagrodzeń jest globalny, a nie lokalny, bo dużo firm pracuje zdalnie i nie jest tak, że deweloper z Polski zarabia mniej niż deweloper w Anglii czy w Niemczech, bo tamte firmy zatrudniają u nas i też w Polsce zatrudniają firmy na przykład ze Stanów, które płacą dużo więcej niż w Europie, ale mniej niż w Stanach, co dalej na polskim rynku to są bardziej kosmiczne stawki, więc myślę, że od senior plus, że te stawki się aż tak bardzo nie różnią. Myślę, że różnią się na poziomie mida i takich pozycji entry level, juniorskich, kiedy rzeczywiście jakby w IT nie jest tak, że chyba, tak mi się wydaje, że junior programista dostanie 4000 na fakturze, to w gamedev’ie junior może tyle dostać. Zależy oczywiście od firmy, ale myślę, że te stawki wejściowe są wyższe bardziej niż w gamedev’ie. 

 

A czy to prawda, że każdy programista gamedev’owy musi lubić grać w gry? 

 

Nie, ja znam osoby, które pracują w gamedev’ie i nie grają na co dzień w gry a są super artystami, zazwyczaj jest tak, znaczy powinno być w idealnym świecie, że osoby, które zakładają studia gamedev’ove kochają gry, game designerzy kochają gry, producenci kochają gry, ale artyści, programiści, fajnie jest, jeżeli to jest tak, ale to nie jest jakiś must have i ja znam takich i zatrudniam takich, którzy na co dzień nie szaleją z padem. 

 

Ale jak patrzysz na CV, to patrzysz na przykład czy ktoś ma wpisane, że lubię grać w gry albo nie lubię? 

 

Nie. 

 

Masz jakiś ciekawy przypadek z rekrutacji? 

 

Mam, on jest taki trochę dość traumatyczny, bym powiedziała, był i dla mnie, i dla nas jako agencji i dla kandydata, więc tak, bez podawania nazwisk i nazw, to mieliśmy klienta w Pekinie, dużą firmę mobilną, do której wyciągnęliśmy chłopaka, który pracował w Krakowie dla fajnej firmy i powiedzmy tam podpisał kontrakt, wszystko miało się zacząć, generalnie mieszkał w Krakowie, miał kredyt do spłacenia i już chyba wiecie, gdzie to zmierza, więc zaczęła się pandemia i ta firma mu powiedziała tak, że w sumie teraz ciebie nie zatrudnimy, może za pół roku do nas uderz i ta osoba została jakby przez nas wyciągnięta, została bez pracy, bez zleceń i jakby ta sytuacja się 3 miesiące ciągnęła i my byliśmy już na etapie gdzie okej, my mu zaczniemy płacić, go na papierze zatrudnimy jakby, bo tak naprawdę trochę mu życie złamaliśmy, ale się wszyscy bardzo mocno spięliśmy i udało nam się mu znaleźć świetną pracę w Hongkongu, gdzie teraz mieszka, pozdrawiam cię Janek jak tego słuchasz, więc jakby wszystko się bardzo dobrze skończyło, bo tam się relokował i jest jakby fajna firma, fajna kasa, wszystko jest spoko, ale był taki po prostu moment spięcia, gdzie jakby firma się na nas wypięła i na niego, i na nas, i tak naprawdę zostawiła nas w sytuacji patowej i to by się bardzo źle skończyło, gdyby rzeczywiście on nigdzie nie dostał żadnej pracy i by został na lodzie w sumie przez nas. 

 

Aż mi się tutaj ciarki przeszły po całym ciele, bo to takie sytuacje są bardzo przykre. 

 

Tak, ona była bardzo przykra i jakby tak, na wielu poziomach tak jest i nas dużo nauczyła. 

 

A czy od tamtej pory właśnie próbujecie jakoś zabezpieczyć się przed takimi sytuacjami? 

 

Przed takimi konkretnie jest bardzo ciężko, no bo tak naprawdę jakby sytuacja, w której klient mówi po zatrudnieniu, że wiecie co, my go jednak nie bierzemy, jest tak absurdalna, że tam się nigdy wcześniej ani nigdy później nie zdarzyło. 

 

Ale to właśnie nie ma jakichś kontraktów, które by miały was chronić albo potencjalnego kandydata? 

 

No generalnie kontraktem, który chroni, jest kontrakt, który podpisuje z firmą, wiadomo, ale w momencie, kiedy na przykład firma z drugiego końca świata postanawia go nie respektować, to jest ciężko prawnie cokolwiek wyegzekwować i zrobić. 

 

Przyznaję, że ja jestem szczęśliwy w swojej branży, bardzo lubię taką ogólną branżę IT i w ogóle web development, ale zakładając, że byłbym na początku swojej kariery i chciałbym wejść w świat gamedev, masz dla mnie jakieś rady? 

 

Tak, wiesz co, my generalnie dość często, znaczy może nie aż tak często, ale zdarza nam się robić jakieś, nie wiem, wykłady na przykład na uniwersytetach dla studentów gamedev’u i nie tylko gamedev’u, bo nawet uczelni IT i jest tak, że w momencie, kiedy na przykład nie mając doświadczenia chcesz wejść do gamedev’u, warto brać udział w game jam’ach i pokazywać, że coś robisz w tym prywatnym czasie co jest zorientowane na gamedev, czyli na przykład robisz grę z kolegami, bo mitem jest to, że żeby zrobić grę musisz mieć dziesięcioosobowy team i team programistów, UI programmera, nie wiem, grafików, jakby w parę osób, trzy, cztery osoby jesteś w stanie zrobić taką fajną, prostą grę mobilną i jeżeli rzeczywiście chcesz wejść do gamedev’u to pokaż nam to, czyli nie wiem, masz kilka takich gier w portfolio, brałeś udział w game jam’ach, nie wiem, jeździsz na jakieś eventy, które są często albo darmowe dla studentów, albo bardzo tanie, więc jakby te całe twoje powiedzmy działania takie naokoło gamingowe są bardzo ważne na takim poziomie entry level lub juniorskim. 

 

Wracając na chwilę do procesu rekrutacyjnego, czy są jakieś takie cechy, albo zachowania ze strony kandydata, które mogą go albo skreślić, albo właśnie wrzucić go na piedestał? 

 

Generalnie to co powiem, jest aplikowane do każdej branży myślę, no bo nikt nie chce pracować z freakami. 

 

Nie? Myślałem właśnie, że branża gamedev’u takich przyjmuje. 

 

Nie, trochę tak, ale trochę nie, wiadomo, że każdy chce pracować generalnie z ludźmi miłymi, komunikatywnymi, więc to nie jest jakieś rocket science, więc jeżeli jesteś w stanie zachować się normalnie na wiesz, na każdym etapie rozmowy i niczego rzeczywiście nie powiesz, co byłoby red flagiem albo nie zrobisz, bo tutaj też powracając do tematu jakby różnych przypadków, to nie wiem, mieliśmy na przykład ludzi, którzy papierosy palili na callach z nami, z klientem, którzy sztangę podnosili na callu, którzy leżeli w łóżku w koszulce i w samych gaciach, jakby były naprawdę różne przypadki. 

 

Skąd wiedzieliście, że leżeli w samych gaciach? 

 

Bo to było widać, więc właśnie nie wiem, bycie kulturalnym i bycie komunikatywnym i miłym myślę, że po prostu jest na plusie i się sprawdzi nie tylko w gamedev’ie, ale wszędzie indziej, w każdym procesie. 

 

Ale czy są jakieś takie cechy, których szczególnie poszukujecie do gamedev’u? 

 

Myślę, że szczególnie to nie, jakby to bardzo mocno zależy od pozycji, bo na pozycje liderskie, które już na przykład nie wymagają takiego hand zone na klawiaturze, to się szuka ludzi, którzy mają bardzo dobre zdolności komunikacyjne, jakieś przywódcze, którzy nie wiem, którzy nie są toksyczni albo generalnie którzy mają też dobre referencje z byłych miejsc pracy, a jeżeli chodzi o takich nie wiem, no stricte programistów, to wydaje mi się, że jednak klienci są w stanie ugiąć się i zwrócić większą uwagę na takie te hard skille niż na soft skille, bo też taka osoba po prostu nie pójdzie w stronę takiej pracy z ludźmi pod kątem, nie wiem, liderowania. 

 

Czy myślisz, że dla ludzi pracujących w gamedev’ie jest istotne to, żeby pojawić się w credits’ach?

 

Myślę, że jest mega ważne, żeby się pojawić w credits’ach. To jest jakby takie wiesz, scementowanie twojej pracy kilkuletniej nad jakimś projektem i to, że wszyscy inni to widzą i masz jakąś gratyfikację zewnętrzną, i właśnie nawet teraz już coraz częściej studia portingowe, czyli takie codewowe, czyli studia, które pomagają w pracy nad IP takim studiom właściwym też mają jakby ludzi w credits, też jakby pushują ludzi do creditsów do tej gry, żeby też ktoś miał większą motywację, więc tak, to jest mega ważne i jakby też jak już jakaś gra jest wypuszczona, to ludzie to, nie wiem, wpuszczają na LinkedIn i pokazują, że nad tą grą pracowali, zaznaczają swoje nazwisko, więc myślę, że to jest mega duma i to bardzo rozumiem. 

 

Czy jesteś szczęśliwa z tego, że pracujesz w takiej branży? 

 

Myślę, że ja jestem, dlatego, że dla mnie jakby gamedev to jest taki mer, czyli jakby to nie jest tylko IT, nie ubliżając nic IT oczywiście, ale to jest jakiś, to jest jakby spotkanie i sztuki, i technologii, i rozrywki takiej bardzo ambitnej. To jest bardzo fajne, bo jakby też rozmawiam z wieloma kreatywnymi ludźmi i jakby nie tylko z programistami, też z producentami, z designerami, z artystami i to jest takie bardzo gratyfikujące, jak na przykład patrzę, że studio, któremu zatrudniłam na przykład 15 osób do nowego projektu, za dwa lata wypuszcza projekt, który jest mega hitem, więc jakby jest tak, to jest bardzo satysfakcjonujące. 

 

Monika, bardzo się cieszę, że nas odwiedziłaś i opowiedziałaś o tym, jak wygląda rekrutacja w gamedev’ie, natomiast nie cieszę się tak bardzo z tego, że dowiedziałem się, że ja jako programista, zwykły szary programista w IT, nie będę się nadawał tak bardzo do gamedev’u. 

 

Nie no, wyślij CV i coś tam ulepimy, żebyś się nadawał. 

 

Nie, tak naprawdę to nie mam do czynienia nic z C++, więc straszna lipa, ale cała reszta mi się bardzo podoba, dlatego dziękuję ci, fajnie, że zgodziłaś się do nas wpaść i opowiedzieć. 

 

Dzięki bardzo za zaproszenie. 

 

Dziękuję również naszym widzom i słuchaczom. Mam nadzieję, że odcinek wam się podobał, jeżeli tak, to jak zwykle zachęcam do pozostawienia subskrypcji, lajków, komentarzy, a ludzi zainteresowanych pracą w branży gamedev zachęcam do kontaktu z Moniką. 

 

8bitplay.com 

 

Dzięki! 

 

Dzięki, cześć! 

 

 

________________________________________________________

Podcast DEVision to polski podcast IT dla programistów, którzy chcą rozwijać swoją wiedzę, posłuchać o ciekawych projektach oraz zainspirować się innymi. A to wszystko w przyjemnej formie rozmowy, której możesz słuchać w tramwaju, na siłowni, a nawet w pracy 😉

💌 Zapisz się do naszego newslettera: https://bit.ly/37TTNCK

🌏 Więcej o nas przeczytasz na stronie: https://bit.ly/3Pttiox

Obserwuj nas na social media: 🚀

LinkedIn: https://bit.ly/3PxlHFQ

🎧 Spotify: https://spoti.fi/39xU0fm

🎧 iTunes: https://apple.co/3PsjhrQ

Jeśli Ci się temat spodobał, subskrybuj nasz kanał, bo dopiero się rozkręcamy z gorącymi tematami! 🙂